Sint Maartense
Door: Tessa Bos
Blijf op de hoogte en volg Tessa
29 April 2021 | Sint Maarten, Marigot
Daar zit ik dan, al 8 maanden in Sint Maarten. Wat vliegt de tijd hier voor mij om. Ik geniet nog steeds (bijna) elke dag van dit mooie avontuur. En ja de bijna staat tussen haakjes, want net als in NL gaat het leven hier ook niet altijd perfect zoals je het zou willen. Waar het in NL vaak heel gestructureerd gaat en soms voor je gevoel te veel met regeltjes, is het hier vaak te soepel zonder regels en alles op sint maartense tempo.
Je zou namelijk verwachten dat ik nu na 8 maanden hier alles geregeld zou hebben, maar helaas. Je moet je namelijk inschrijven hier om te komen werken. Daar krijgen ze 3 maanden de tijd voor. Bij mij liep dat af rond de feestdagen. Natuurlijk vonden ze mij ongeduldig dat ik belde, want ik moest nog even geduld hebben. Nadat ik in Januari nog een keer belde, kreeg ik hetzelfde antwoord. Het duurde mij erg lang en mijn collega gaf aan dat ik maar gewoon moest aangeven dat ik bij WYCCF werkte. En ja hoor, de eerst volgende keer dat ik ze aan de telefoon had zorgde ze er meteen voor dat ik een afspraak kreeg om de afhandeling te doen. Als je namelijk in de zorg werkt, heb je vaak een streepje voor omdat ze dat belangrijk vinden. Toen ik na 5 maanden eindelijk toestemming kreeg om te werken hier in Sint Maarten, kon ik me inschrijven in het land. Na 6 maanden stond ik eindelijk ingeschreven, kreeg ik mijn ID-kaart en was ik een sint maartense! Nu ik mijn ID-kaart had kon ik dan ook een bankrekening openen. Ik kan je vertellen dat ik hier nog steeds mee bezig ben. Je maakt eerst een afspraak om er een te openen. Dan moet je wachten tot ze je bellen dat hij geopend is. Dan moet je opnieuw langs komen om de kaart aan te vragen en online bankieren. Online bankieren kan meteen geregeld worden, maar op de kaart moet je nog even een paar weken wachten. Hoe ik al die tijd mijn salaris kreeg? Met een cheque. Elke maand sta ik een uur in de rij voor de bank om een cheque in te leveren en er met een envelop vol geld weer uit te lopen. Ja het is ongelovelijk, maar waar. En zolang nog niet alles geregeld is met de bankrekening, zal dit zo blijven. Dit betekend ook de huur in cash betalen aan de huurbaas. Maar ook onze internet rekening. Elke maand weer naar de winkel om geld af te geven. Ben je niet op tijd, gooien ze je uit het systeem. En je zou denken dat je dit allemaal even snel doet. Maar de rijen zijn hier voor alles ongelovelijk lang. Je staat gerust een uur tot twee uur te wachten.. Veel mensen vinden dat leuk en zien het als een uitje. Het eiland is klein dus je kent altijd (naja ik nog niet dan..) wel iemand in de rij. Je kan je dus voorstellen dat ik heeeeel blij ben als ik straks online veel dingen kan regelen!
Nog een ander dingetje, auto. Ook dat is iets waar veeeel tijd in gaat zitten. Tussen 1 Januari en 28 Februari moet je je wegenbelasting betalen. En ook dit kan uiteraard niet online. Iedereen moet het in die maanden doen, dus ja onder de rijen kom je niet uit. Waar je zou denken dat alles op dezelfde plek geregeld wordt, moet je hier van het ene gebouw naar het andere, weer terug naar het eerste en weer naar een andere. Een hele route beschrijving en voor de eerste keer erg gepuzzel. Gelukkig moest Friedali dit ook doen voor haar auto, dus gingen we samen alles uitpluizen. Je begint met een zegeltje (2,50 dollar), zonder dit kan je niks regelen. Je moet een goedgekeurde kaart hebben van de inspectie, de auto moet op je naam staan en de verzekering. Is dat allemaal geregeld, mag je nieuwe nummerplaten ophalen. Elk jaar worden hier de nummerplaten vervangen. Heb je ze niet op je auto, kan de politie makkelijk zien wie zijn belasting nog niet heeft betaald. Dus voor makkelijk geld vangen, staat de politie in Maart aan de kant van de weg te controleren. Dus ipv een geel nummerplaat reed ik met een paarse. Daar ging de mooie matchende kleur met mijn gele auto.
Echter heb ik er niet lang van kunnen genieten. Mijn auto had de eerste paar maanden al wat problemen gegeven, maar daar hield het er in het nieuwe jaar niet mee op. Nadat ik alles net geregeld had, maakte hij een harde knal. Opnieuw naar de garage. Maar dit is hier wel een dingetje, want naar welke garage ga je? Ze zetten je af qua kosten, maken het gene wat stuk is maar maken iets anders stuk, zetten er net geen passende onderdelen in wat later voor problemen gaat zorgen, ga zo maar door. Uiteindelijk kwam mijn collega met een nederlandse monteur aan. Dit voelde meteen een stuk beter! Ik vroeg hem meteen om de hele auto te controleren om ´zeker´ te weten dat dit de laatste reparatie zou worden. Ik had bovendien al genoeg geld aan die auto besteed.. Daar kwam dan toch helaas het advies uit om mijn auto te gaan verkopen. Hij heeft hem berijdbaar gemaakt en daar ging die dan.. Ja met deze auto had ik genoeg mee gemaakt. Hij heeft mij vaak in de steek gelaten, dus echt vertrouwen erop deed ik niet meer. Toch was het echt een carribeanse auto. Hij was geel, had een deuk in de bumper en maakte het geluid van een traktor. Erg typerend voor hier. Daarnaast is er ook nog een keer ingebroken en heb ik met een plastic zak in mijn raam gereden. Ja, ook daarin was ik niet de enige.. En hij liet mij staan bovenop de helling van de berg, waar ik ook nog eens weggesleept ben. In al die jaren in Nederland, heb ik nog nooit wat meegemaakt. Dat haal ik hier in rap tempo in. Straks krijg ik er nog een beetje verstand van ook..
Beetje pijn in mijn hart, maar ook een opluchting toen ik de auto gelukkig heel snel had verkocht!
Op naar een nieuwe auto. Het duurde een hele tijd. Ik wou er dit keer meer zeker van zijn dat ik niet weer een auto kocht die om de haverklap bij de garage terecht kwam. Ik wou het liefst een Suzuki, een niet te klein, maar ook niet een te groot formaat en zat in een ´favoriete´ prijsklasse. De formaat is vooral belangrijk omdat er hier veel ongelukken gebeuren en je liever dan iets meer body hebt, dan dat je meteen een dubbeltje bent. Na 2,5 maand vond ik dan eindelijk een Suzuki! Iets wat ik toch wel erg fijn vond, aangezien ik weet dat dit in principe betere auto’s zijn. De prijs paste ook in mijn kostenplaatje en het formaat was top, het was perfect! Alleen de verkoper had niet al te veel haast om de auto te verkopen. Dus om contact met hem te krijgen moest ik alle geduld hebben. Uiteindelijk proefrondje gemaakt en door mijn monteur laten checken. Ik ging de auto kopen! Echter zou de inspectie binnenkort vervallen. Dit is beter als een locale man dit doorloopt dan een westerse dame. Ze kunnen zeuren over allerlei dingen, of ze kunnen (als je de juiste contacten hebt) je gewoon een goedgekeurd bewijsje geven. De verkoper heeft, zover als ik weet/kan zien, wel de dingen gemaakt dat hij daadwerkelijk goed is gekeurd. Hij zou er een week over doen, maar ook dit ging natuurlijk op zijn sint maartense tempo. Na 2 weken kreeg ik dan eindelijk mijn auto! Daar gingen we weer, alles regelen. Zegeltje, verzekering, auto op mijn naam, wegenbelasting en nieuw nummerbord. Dit keer lijkt het wat meer mee te zitten. Voor zegeltje heb ik mijn collega lief aangekeken en die had er nog wel een voor mij over (scheelt weer 2 uur in de rij staan..!). Verzekering had ik opgezegd en daar zou ik geen geld van terug krijgen, want zo werkt dat hier blijkbaar niet. Je betaald voor het jaar ongeacht of je er het hele jaar gebruik van maakt. Daar baalde ik natuurlijk van, niet dat het hier zo duur is (200 dollar voor een jaar), maar elk centje is een centje. En achteraf gezien had ik natuurlijk mijn verzekering dan beter kunnen laten doorlopen. Gelukkig is Sint Maarten dan ook Sint Maarten. Nadat ik het 2 maanden geleden had opgezegd, was dit nog niet verwerkt. Hij stond dus nog open, waardoor ik hem over kon zetten van mijn carribean car naar mijn Suzuki. Dus geen extra kosten, maar wel voor het hele jaar verzekerd! Ik moet eerlijk zeggen dat ik de auto nu 2 weken heb en dus de rest nog moet regelen. Het moet allemaal onder werktijd omdat alles hier alleen door de weeks open is, onder dezelfde tijden als dat ik werk. Alles wat ik moet regelen om hier te werken en wonen mag onder werktijd. Maar de dingen zoals autozaken komt voor verlofuren. Daarom gaat alles op de juiste momenten zoeken zodat ik niet weer zo lang in de rij hoef te staan. Maar stap voor stap komen we er wel! Ondertussen rij ik erg prettig rond in mijn nieuwe auto en heb ik er een erg goed gevoel bij! De banden waren erg versleten, dus daarbij slipte ik af en toe wat over de straat. Maar ondertussen scheurt mijn auto (ik noem hem duckface, want eerlijk, daar lijkt hij echt een beetje op..) met 4 nieuwe banden door de straten. Hij heeft een grote beurt gehad, dus bijna pico belloo. Het enige wat er misschien mis mee is, is dat de zijspiegels niet afgesteld kunnen worden en enigszins naar beneden hangen. Maar ja als je je hoofd een beetje buigt kan je er prima in kijken. En de binnenspiegel zit een beetje losjes in zijn schoefjes, dus met een drempel laat hij je zien hoe mooi je bekleding eruit ziet. Ach, die hang je daarna weer recht, prima toch? Ja, dit maakt het toch enigszins een carribean car. Misschien niet geel, maar héé hij heeft ook spiegelramen, dus als je in of uitstapt kan je even bekijken hoe goed je er wel niet uitziet. Is het niet enig? Stiekem is dit voor de warmte, al blijft die zeker daardoor niet buiten de deur, maar mogelijk iets minder.
Ja, wat een land, wat een leven, we doen het er allemaal maar mee. Het eiland vraagt je om wat flexibiliteit en geduld, maar denk dat ik daar toch best aardig in slaag.. Ik geniet in ieder verder nog enorm van het eilandleven en al het gezelligheid wat het met zich meebrengt. Zie de foto’s
Je zou namelijk verwachten dat ik nu na 8 maanden hier alles geregeld zou hebben, maar helaas. Je moet je namelijk inschrijven hier om te komen werken. Daar krijgen ze 3 maanden de tijd voor. Bij mij liep dat af rond de feestdagen. Natuurlijk vonden ze mij ongeduldig dat ik belde, want ik moest nog even geduld hebben. Nadat ik in Januari nog een keer belde, kreeg ik hetzelfde antwoord. Het duurde mij erg lang en mijn collega gaf aan dat ik maar gewoon moest aangeven dat ik bij WYCCF werkte. En ja hoor, de eerst volgende keer dat ik ze aan de telefoon had zorgde ze er meteen voor dat ik een afspraak kreeg om de afhandeling te doen. Als je namelijk in de zorg werkt, heb je vaak een streepje voor omdat ze dat belangrijk vinden. Toen ik na 5 maanden eindelijk toestemming kreeg om te werken hier in Sint Maarten, kon ik me inschrijven in het land. Na 6 maanden stond ik eindelijk ingeschreven, kreeg ik mijn ID-kaart en was ik een sint maartense! Nu ik mijn ID-kaart had kon ik dan ook een bankrekening openen. Ik kan je vertellen dat ik hier nog steeds mee bezig ben. Je maakt eerst een afspraak om er een te openen. Dan moet je wachten tot ze je bellen dat hij geopend is. Dan moet je opnieuw langs komen om de kaart aan te vragen en online bankieren. Online bankieren kan meteen geregeld worden, maar op de kaart moet je nog even een paar weken wachten. Hoe ik al die tijd mijn salaris kreeg? Met een cheque. Elke maand sta ik een uur in de rij voor de bank om een cheque in te leveren en er met een envelop vol geld weer uit te lopen. Ja het is ongelovelijk, maar waar. En zolang nog niet alles geregeld is met de bankrekening, zal dit zo blijven. Dit betekend ook de huur in cash betalen aan de huurbaas. Maar ook onze internet rekening. Elke maand weer naar de winkel om geld af te geven. Ben je niet op tijd, gooien ze je uit het systeem. En je zou denken dat je dit allemaal even snel doet. Maar de rijen zijn hier voor alles ongelovelijk lang. Je staat gerust een uur tot twee uur te wachten.. Veel mensen vinden dat leuk en zien het als een uitje. Het eiland is klein dus je kent altijd (naja ik nog niet dan..) wel iemand in de rij. Je kan je dus voorstellen dat ik heeeeel blij ben als ik straks online veel dingen kan regelen!
Nog een ander dingetje, auto. Ook dat is iets waar veeeel tijd in gaat zitten. Tussen 1 Januari en 28 Februari moet je je wegenbelasting betalen. En ook dit kan uiteraard niet online. Iedereen moet het in die maanden doen, dus ja onder de rijen kom je niet uit. Waar je zou denken dat alles op dezelfde plek geregeld wordt, moet je hier van het ene gebouw naar het andere, weer terug naar het eerste en weer naar een andere. Een hele route beschrijving en voor de eerste keer erg gepuzzel. Gelukkig moest Friedali dit ook doen voor haar auto, dus gingen we samen alles uitpluizen. Je begint met een zegeltje (2,50 dollar), zonder dit kan je niks regelen. Je moet een goedgekeurde kaart hebben van de inspectie, de auto moet op je naam staan en de verzekering. Is dat allemaal geregeld, mag je nieuwe nummerplaten ophalen. Elk jaar worden hier de nummerplaten vervangen. Heb je ze niet op je auto, kan de politie makkelijk zien wie zijn belasting nog niet heeft betaald. Dus voor makkelijk geld vangen, staat de politie in Maart aan de kant van de weg te controleren. Dus ipv een geel nummerplaat reed ik met een paarse. Daar ging de mooie matchende kleur met mijn gele auto.
Echter heb ik er niet lang van kunnen genieten. Mijn auto had de eerste paar maanden al wat problemen gegeven, maar daar hield het er in het nieuwe jaar niet mee op. Nadat ik alles net geregeld had, maakte hij een harde knal. Opnieuw naar de garage. Maar dit is hier wel een dingetje, want naar welke garage ga je? Ze zetten je af qua kosten, maken het gene wat stuk is maar maken iets anders stuk, zetten er net geen passende onderdelen in wat later voor problemen gaat zorgen, ga zo maar door. Uiteindelijk kwam mijn collega met een nederlandse monteur aan. Dit voelde meteen een stuk beter! Ik vroeg hem meteen om de hele auto te controleren om ´zeker´ te weten dat dit de laatste reparatie zou worden. Ik had bovendien al genoeg geld aan die auto besteed.. Daar kwam dan toch helaas het advies uit om mijn auto te gaan verkopen. Hij heeft hem berijdbaar gemaakt en daar ging die dan.. Ja met deze auto had ik genoeg mee gemaakt. Hij heeft mij vaak in de steek gelaten, dus echt vertrouwen erop deed ik niet meer. Toch was het echt een carribeanse auto. Hij was geel, had een deuk in de bumper en maakte het geluid van een traktor. Erg typerend voor hier. Daarnaast is er ook nog een keer ingebroken en heb ik met een plastic zak in mijn raam gereden. Ja, ook daarin was ik niet de enige.. En hij liet mij staan bovenop de helling van de berg, waar ik ook nog eens weggesleept ben. In al die jaren in Nederland, heb ik nog nooit wat meegemaakt. Dat haal ik hier in rap tempo in. Straks krijg ik er nog een beetje verstand van ook..
Beetje pijn in mijn hart, maar ook een opluchting toen ik de auto gelukkig heel snel had verkocht!
Op naar een nieuwe auto. Het duurde een hele tijd. Ik wou er dit keer meer zeker van zijn dat ik niet weer een auto kocht die om de haverklap bij de garage terecht kwam. Ik wou het liefst een Suzuki, een niet te klein, maar ook niet een te groot formaat en zat in een ´favoriete´ prijsklasse. De formaat is vooral belangrijk omdat er hier veel ongelukken gebeuren en je liever dan iets meer body hebt, dan dat je meteen een dubbeltje bent. Na 2,5 maand vond ik dan eindelijk een Suzuki! Iets wat ik toch wel erg fijn vond, aangezien ik weet dat dit in principe betere auto’s zijn. De prijs paste ook in mijn kostenplaatje en het formaat was top, het was perfect! Alleen de verkoper had niet al te veel haast om de auto te verkopen. Dus om contact met hem te krijgen moest ik alle geduld hebben. Uiteindelijk proefrondje gemaakt en door mijn monteur laten checken. Ik ging de auto kopen! Echter zou de inspectie binnenkort vervallen. Dit is beter als een locale man dit doorloopt dan een westerse dame. Ze kunnen zeuren over allerlei dingen, of ze kunnen (als je de juiste contacten hebt) je gewoon een goedgekeurd bewijsje geven. De verkoper heeft, zover als ik weet/kan zien, wel de dingen gemaakt dat hij daadwerkelijk goed is gekeurd. Hij zou er een week over doen, maar ook dit ging natuurlijk op zijn sint maartense tempo. Na 2 weken kreeg ik dan eindelijk mijn auto! Daar gingen we weer, alles regelen. Zegeltje, verzekering, auto op mijn naam, wegenbelasting en nieuw nummerbord. Dit keer lijkt het wat meer mee te zitten. Voor zegeltje heb ik mijn collega lief aangekeken en die had er nog wel een voor mij over (scheelt weer 2 uur in de rij staan..!). Verzekering had ik opgezegd en daar zou ik geen geld van terug krijgen, want zo werkt dat hier blijkbaar niet. Je betaald voor het jaar ongeacht of je er het hele jaar gebruik van maakt. Daar baalde ik natuurlijk van, niet dat het hier zo duur is (200 dollar voor een jaar), maar elk centje is een centje. En achteraf gezien had ik natuurlijk mijn verzekering dan beter kunnen laten doorlopen. Gelukkig is Sint Maarten dan ook Sint Maarten. Nadat ik het 2 maanden geleden had opgezegd, was dit nog niet verwerkt. Hij stond dus nog open, waardoor ik hem over kon zetten van mijn carribean car naar mijn Suzuki. Dus geen extra kosten, maar wel voor het hele jaar verzekerd! Ik moet eerlijk zeggen dat ik de auto nu 2 weken heb en dus de rest nog moet regelen. Het moet allemaal onder werktijd omdat alles hier alleen door de weeks open is, onder dezelfde tijden als dat ik werk. Alles wat ik moet regelen om hier te werken en wonen mag onder werktijd. Maar de dingen zoals autozaken komt voor verlofuren. Daarom gaat alles op de juiste momenten zoeken zodat ik niet weer zo lang in de rij hoef te staan. Maar stap voor stap komen we er wel! Ondertussen rij ik erg prettig rond in mijn nieuwe auto en heb ik er een erg goed gevoel bij! De banden waren erg versleten, dus daarbij slipte ik af en toe wat over de straat. Maar ondertussen scheurt mijn auto (ik noem hem duckface, want eerlijk, daar lijkt hij echt een beetje op..) met 4 nieuwe banden door de straten. Hij heeft een grote beurt gehad, dus bijna pico belloo. Het enige wat er misschien mis mee is, is dat de zijspiegels niet afgesteld kunnen worden en enigszins naar beneden hangen. Maar ja als je je hoofd een beetje buigt kan je er prima in kijken. En de binnenspiegel zit een beetje losjes in zijn schoefjes, dus met een drempel laat hij je zien hoe mooi je bekleding eruit ziet. Ach, die hang je daarna weer recht, prima toch? Ja, dit maakt het toch enigszins een carribean car. Misschien niet geel, maar héé hij heeft ook spiegelramen, dus als je in of uitstapt kan je even bekijken hoe goed je er wel niet uitziet. Is het niet enig? Stiekem is dit voor de warmte, al blijft die zeker daardoor niet buiten de deur, maar mogelijk iets minder.
Ja, wat een land, wat een leven, we doen het er allemaal maar mee. Het eiland vraagt je om wat flexibiliteit en geduld, maar denk dat ik daar toch best aardig in slaag.. Ik geniet in ieder verder nog enorm van het eilandleven en al het gezelligheid wat het met zich meebrengt. Zie de foto’s
-
29 April 2021 - 22:46
Marian:
Hi Tessa, wat een leuk verslag weer. Ja het leven daar is niet te vergelijken met het leven in Nederland. Zo gestructureerd het hier is, zo traag gaat het daar. Maar door de warmte neem je het vaak ook voor lief. Dus geniet er nog lekker van. Fijn dat je nu een andere auto hebt, ik hoop dat je daar meer succes mee hebt. We wachten het wel af, maar je kunt voorlopig weer scheuren.
Nou heel veel plezier en ik spreek je weer snel. XXX XXX XXX mama -
24 Mei 2021 - 10:09
Jacqueline:
Hi Tes,
Wat leuk om je verhalen te lezen en foto’s te bekijken. Zo te zien heb je het daar prima naar je zin! Wat zal het heerlijk zijn om volgende maand je vader en moeder te kunnen knuffelen.
We kijken uit naar je volgende verhalen.
Lieve groetjes,
Milou en Jacqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
