Bijzondere tijd
Blijf op de hoogte en volg Tessa
29 Januari 2021 | Sint Maarten, Marigot
2020, het jaar dat voor de meeste mensen in de ban staat van corona. Voor mij niet wetende dat dat het jaar zou zijn waarin mijn wens in vervulling zou gaan: in het buitenland wonen en werken. Dit heeft voor mij het jaar 2020 volledig in een ander positief daglicht gezet. Ondanks dat het maar 3 maanden in 2020 inhielden, heeft het mijn jaar volledig gemaakt en dat zal mijn gedachte aan 2020 voornamelijk blijven. In Nederland wordt het niet makkelijker met de wintertijd en daarnaast de maatregelen die blijven aanhouden en zelfs strenger worden. Voor vele voelt het alsof ik op het juiste moment weg ben gegaan. Voor mij is deze tijd een dubbele tijd. De corona hier beleef ik heel anders. Er is veel vrijheid, waarbij zeker ook wel de regels. Alleen het verschil is is dat de politie hier weinig invloed heeft en ze het bestaan van boa's niet kennen. Daarnaast is het hier erg crimineel geweest tijdens de lockdown en dat willen ze op alle manieren voorkomen. Daarbij is het hier nog steeds warm en het leven veel buiten. De aantallen worden elke dag bekend, maar hoe betrouwbaar dit is, valt erg in twijfel te trekken. Er wordt vaak weinig getest; mensen willen zich niet laten testen, of zijn hier illegaal waardoor ze zich niet laten testen. Ik kan dus gelukkig wel van het eiland genieten, zoals jullie al in mijn andere verhalen hebben kunnen lezen. En ja, ondanks dat dit een heel groot verschil is vergeleken met Nederland, zijn er ook nog veel dingen die anders zijn of nog gesloten zijn. Wat ik vooral lastig vind aan het hier zijn, is dat het soms best lastig is om aan het thuisfront te vertellen wat je allemaal doet. Zeker omdat het hier een enorm vakantie gevoel is met veel gezelligheid, en ik weet hoe moeilijk sommige mensen het, in onder andere Nederland, nu hebben. Daarbij zouden zowel Paula als mijn ouders mij in februari opzoeken. Helaas door de regels is dat op dit moment geen mogelijkheid en dat doet mij natuurlijk ook verdriet. Zo graag wil je je plekje aan hun laten zien omdat dat makkelijker praat en gewoon, dit is nu mijn leven hier. Je wilt ze meenemen naar alle leuke plekjes die je al ontdekt hebt, je werk laten zien, mijn vrienden leren kennen, etc. Helaas moet dat nog even op ze wachten en weet ik ook dat het uiteindelijk gaat komen. De gezondheid van iedereen is op dit moment het belangrijkste en dat dit maar snel over mag zijn! Hoe gek dit misschien ook klinkt, vind ik het ook voor een andere reden 'jammer' om nu niet in Nederland te zijn. Ik had het er met Friedali over en blijk hier dus niet de enige in te zijn. Wij merkten namelijk beide dat we voor ons gevoel nu ook wel een stuk geschiedenis van Nederland missen. We hebben een deel meegemaakt tijdens de eerste lockdown, dus weten hoe het voelde. Maar dat het keer op keer verlengd wordt en met andere regels is toch echt wel een stukje meer. Deze tijd verlichten door af en toe een wandelingetje te maken met vrienden of familie, samen thuis zitten, hapje eten, alles om maar samen deze tijd door te komen. Iedereen zegt maar dat het hier zoveel beter is, en ja dat ontken ik zeker niet. Maar wetende dat je lieve familie en vrienden door zo'n hel moeten en je niks daaraan kan doen, voelt ook machteloos. 2020 zal de boeken in gaan als het jaar van corona en toch voelt het enigzins alsof ik dit gemist heb. Het is lastig uit te leggen, maar een gevoel waarbij ik misschien toch ook bij had willen zijn.
Jullie horen genoeg over corona, dus tijd voor een nieuw verhaal! Hopelijk laat dat jullie de komende 5-10min weer even een kleine glimlach op je gezicht brengen! :)
De feestdagen, wat ga je dan ineens doen als je dit normaal al ingevuld hebt? Al 3 weken van te voren kwamen vrienden met de vraag wat we gingen doen. Poeh, moest ik hier nu al over nadenken? Normaal plannen we een dag van te voren, of de dag zelf. Maar toch uiteindelijk veel dingen met kerst op de planning. Het begon met kerstavond. Ook het moment waarop ik toch ineens mijn familie enorm miste. Heel suf, ik was nog aan het werk toen ik een foto kreeg doorgestuurd van een mooi opgedekte tafel met mooie maaltijden. Iedereen mooi opgetut, met een kerstboom. Ja daar hoor ik toch gewoon bij! Gelukkig stond er ook een leuke planning bij mij op het menu. Een clubje meiden kwamen bij ons eten, ook iedereen mooi in chique kleding. Iedereen had wat lekkers gemaakt en het was echt heerlijk smullen! We gaven allemaal toe dat we nog nooit zo gezond met kerst hadden gegeten, zoveel groentes! Het was een onwijs gezellige avond. Eerste kerstdag had ik uiteraard ook mijn momenten met mijn lieve familie. Mijn collega was laatst in Nederland en liep een dagje met Maud mee (ze kennen elkaar van de opleiding). Aan haar hadden ze cadeautjes meegegeven, wat inhield dat ik ook cadeautjes had om uit te pakken! Het was leuk om er op deze manier bij te zijn, maar na 3 uur facetimen was ik toch wel echt zo gaar als een klontje. Op naar het strand! Ja, dat kan ook gewoon niet anders als je die kans nu een keer hebt! Het was ook echt wel wennen om met kerst in een warm land te zijn. Kerst is hier een groot ding. Kerstversieringen zijn over de top en op werk zijn ze al weken bezig met de voorbereidingen. Muziek wordt gedraaid, maar daar zit een carribean draai aan, heel leuk! En ook Friedali en ik hadden een passende kerstboom gecreeerd. 's Avonds was er een etentje met het ziekenhuis personeel. Ik ken hun nog van Manon, maar ook Jorien en Sabine (een nieuwe meid op het eiland) gingen daar ook heen. Ook hier had iedereen wat lekkers voorbereid! Tweede kerstdag, weer een dag aan het zwembad bij Divi (hotel). Heerlijk met de meiden, aan een cocktailtje met de voeten in het water! Voor 's avonds waren Friedali en ik door vrienden uitgenodigd voor een bbq op het strand. Ook zoiets wat je dan gewoon moet doen want in Nederland zal dit nou niet zo snel met kerst voorkomen! Het was ook weer erg gezellig! En met de klap op de vuurpijl ging ik met Jorien, Sabine en nog wat andere meiden de kerstdagen afsluiten met een heerlijk dansje! Wat een kerstdagen! Ik was best gesloopt na al die dagen. Normaal wacht je tot 16.00uur voordat je naar een etentje gaat. Nu ga je daarvoor nog naar het strand. Je doet dan niet veel, maar bent toch de hele dag bezig. Maar was heel leuk om eens een totaal andere kerst te hebben.
Een week later was het tijd om 2020 af te sluiten en 2021 in te luiden! Er was een privefeest waar wij voor uitgenodigd waren en waar veel bekende waren. Dit was op de boardwalk. Er zouden namelijk op twee plekken in het nederlandse gedeelte vuurwerk afgestoken worden. De boardwalk was één van deze plekken. Een plek aan het strand, in een barretje. Het was een erg geslaagd feest, met heerlijke dansmuziek en leuk gezelschap! Af en toe liep ik gewoon even het strand op, gewoon puur even genieten van het idee dat dit kon. Oud en nieuw op het strand! Ja wat een avond, een zeer knallend begin van een nieuw jaar, waar ik erg benieuwd ben wat het mij gaat brengen! Zo ook heb ik dit jaar mooi even de nieuwjaarsduik meegepikt! Dat hadden ze hier, speciaal voor de Nederlanders, opgericht. Een aftel moment waarop we met z´n alle het water in doken! Ja dit was zeker warmer dan de andere keer dat ik het in Nederland heb gedaan, maar voor de tijd van het jaar was het water toch echt wel goed fris! Je kon daarna zelfs ook erwtensoep halen en een unox muts. Helemaal ingespeeld op de vele Nederlanders hier!
Sint Maarten is een eiland waar het vooral heel erg mooi weer is. Maar ook hier kan er een flinke regenbui naar beneden vallen. De locals zijn er vol van overtuigd dat je ziek wordt van regen. Zo was ik laatst met mijn local collega en haar vrienden weer hiken en begon het wat te spatten. Waarop ze tegen mij zei: "Ik hoop niet dat je snel ziek wordt van regen". Ik antwoorde daar vervolgens op met: "Wij Nederlanders worden niet ziek van regen". Ze keek me enigzins gek aan.. Iets wat ik hier ook erg bijzonder van vindt, is dat het 'toegestaan' is om te laat te komen als het regent. Waar in Nederland vele door de regen heen fietsen en op tijd verwacht worden, gaat iedereen hier met de auto en mag je dus te laat komen. De eerste keer dat ik besloot te wachten tot het droog was, ging erg tegen mijn principes in. Maar vervolgens op het werk kwam iedereen tegelijkertijd aan, te laat dus. Dit is dan wel weer anders als het echt een hele ochtend regent. Daarnaast is het ook standaard dat op een regenachtige dag patienten niet komen. Ze bellen niet af, ze komen gewoon niet. Je weet tenslotte dat het regent en dat ze daarom niet komen. Erg bijzondere manier. De reden die ze er voor geven is dus dat je er ziek van wordt, je haar er van door de war gaat (en alles draait hier om uiterlijk), en de weg is slecht dus gevaarlijk. Zoals ik al eerder in een blog had verteld zitten er gaten in de weg en met regen vallen er stenen van de bergen af die op de weg terecht komen. Dus ja hier geef ik ze wel enigszins gelijk in. De plassen water op sommige plekken blijven ook nog wel een enige tijd staan. Zo heb ik een fout gemaakt. Ik rij namelijk altijd met mijn ramen open, tenzij het heel hard regent en dus naar binnen komt. En er was mij al wel eens gezegd dat je daarmee moet oppassen door de plassen. Of jij rijd de plas zover omhoog of een tegenligger. En ja vooral een tegenligger kan het water goed laten 'opspringen'. Nou je voelt hem al aankomen.. Ik was 'lekker' aan het rijden (en natuurlijk met nog 2 mensen die bij mij in de auto zaten), toen ik een volle plas water in mijn gezicht kreeg van een tegenligger. Ik was echt goed nat.. Dat heb ik ook weer afgeleerd!
Een ander natuurfenomeen zijn aardbevingen. Iets wat ik nog nooit had meegemaakt, maar toch ook wel stiekem benieuwd naar was. De eerste keer was met Manon (ja ik gooi al mijn gebeurtenissen in mijn blogs door elkaar..). Ik sliep toen nog bij haar in het hotel. En ik slaap graag met een fan aan welke boven je bed draait, maar dan gewoon op de laagste stand. Manon wou hem graag op de hoogste stand, dus dat deed ze. Mijn opmerking was: "nu heb je hem zo hard aangezet dat zelfs het hele bed ervan begint te schudden". Manon begon te lachen en vertelde dat het een aardbeving was. Het was gewoon te toevallig en op een grappig moment. Voor je het doorhad was het alweer voorbij. En zo heb ik er in de tussentijd nog 2 mee gemaakt. Het zijn vooral kleintjes, waarbij het soms zelfs onduidelijk is wat het nou precies was.
Ander moment met Manon was toen wij bij een buiten barretje zaten en ik ineens iets in de lucht zag vliegen. Ik dacht eerst aan een vallende ster, maar dat duurde wel erg lang want ik kon het zelfs aan Manon laten zien. Manon was er van overtuigd dat het vuurwerk was. Maar dat was dan echt een verloren pijl en ik had niet het idee dat dat het was. Dus uiteindelijk wat opgezocht en we kwamen tot de ontdekking dat het een vuurbal zou zijn. Later hoorden we dat dat inderdaad wel eens voorkomt. Bijzonder om zo, in een relatief kort tijdsbestek, al aardig wat te hebben gezien/meegemaakt aan natuurverschijnselen. Het is een prachtig land wat me blijft verbazen!
Nieuwe verhalen volgens snel! Voor jullie allemaal veel sterkte in deze lastige tijd, hou nog even vol, ik denk aan jullie!
Jullie horen genoeg over corona, dus tijd voor een nieuw verhaal! Hopelijk laat dat jullie de komende 5-10min weer even een kleine glimlach op je gezicht brengen! :)
De feestdagen, wat ga je dan ineens doen als je dit normaal al ingevuld hebt? Al 3 weken van te voren kwamen vrienden met de vraag wat we gingen doen. Poeh, moest ik hier nu al over nadenken? Normaal plannen we een dag van te voren, of de dag zelf. Maar toch uiteindelijk veel dingen met kerst op de planning. Het begon met kerstavond. Ook het moment waarop ik toch ineens mijn familie enorm miste. Heel suf, ik was nog aan het werk toen ik een foto kreeg doorgestuurd van een mooi opgedekte tafel met mooie maaltijden. Iedereen mooi opgetut, met een kerstboom. Ja daar hoor ik toch gewoon bij! Gelukkig stond er ook een leuke planning bij mij op het menu. Een clubje meiden kwamen bij ons eten, ook iedereen mooi in chique kleding. Iedereen had wat lekkers gemaakt en het was echt heerlijk smullen! We gaven allemaal toe dat we nog nooit zo gezond met kerst hadden gegeten, zoveel groentes! Het was een onwijs gezellige avond. Eerste kerstdag had ik uiteraard ook mijn momenten met mijn lieve familie. Mijn collega was laatst in Nederland en liep een dagje met Maud mee (ze kennen elkaar van de opleiding). Aan haar hadden ze cadeautjes meegegeven, wat inhield dat ik ook cadeautjes had om uit te pakken! Het was leuk om er op deze manier bij te zijn, maar na 3 uur facetimen was ik toch wel echt zo gaar als een klontje. Op naar het strand! Ja, dat kan ook gewoon niet anders als je die kans nu een keer hebt! Het was ook echt wel wennen om met kerst in een warm land te zijn. Kerst is hier een groot ding. Kerstversieringen zijn over de top en op werk zijn ze al weken bezig met de voorbereidingen. Muziek wordt gedraaid, maar daar zit een carribean draai aan, heel leuk! En ook Friedali en ik hadden een passende kerstboom gecreeerd. 's Avonds was er een etentje met het ziekenhuis personeel. Ik ken hun nog van Manon, maar ook Jorien en Sabine (een nieuwe meid op het eiland) gingen daar ook heen. Ook hier had iedereen wat lekkers voorbereid! Tweede kerstdag, weer een dag aan het zwembad bij Divi (hotel). Heerlijk met de meiden, aan een cocktailtje met de voeten in het water! Voor 's avonds waren Friedali en ik door vrienden uitgenodigd voor een bbq op het strand. Ook zoiets wat je dan gewoon moet doen want in Nederland zal dit nou niet zo snel met kerst voorkomen! Het was ook weer erg gezellig! En met de klap op de vuurpijl ging ik met Jorien, Sabine en nog wat andere meiden de kerstdagen afsluiten met een heerlijk dansje! Wat een kerstdagen! Ik was best gesloopt na al die dagen. Normaal wacht je tot 16.00uur voordat je naar een etentje gaat. Nu ga je daarvoor nog naar het strand. Je doet dan niet veel, maar bent toch de hele dag bezig. Maar was heel leuk om eens een totaal andere kerst te hebben.
Een week later was het tijd om 2020 af te sluiten en 2021 in te luiden! Er was een privefeest waar wij voor uitgenodigd waren en waar veel bekende waren. Dit was op de boardwalk. Er zouden namelijk op twee plekken in het nederlandse gedeelte vuurwerk afgestoken worden. De boardwalk was één van deze plekken. Een plek aan het strand, in een barretje. Het was een erg geslaagd feest, met heerlijke dansmuziek en leuk gezelschap! Af en toe liep ik gewoon even het strand op, gewoon puur even genieten van het idee dat dit kon. Oud en nieuw op het strand! Ja wat een avond, een zeer knallend begin van een nieuw jaar, waar ik erg benieuwd ben wat het mij gaat brengen! Zo ook heb ik dit jaar mooi even de nieuwjaarsduik meegepikt! Dat hadden ze hier, speciaal voor de Nederlanders, opgericht. Een aftel moment waarop we met z´n alle het water in doken! Ja dit was zeker warmer dan de andere keer dat ik het in Nederland heb gedaan, maar voor de tijd van het jaar was het water toch echt wel goed fris! Je kon daarna zelfs ook erwtensoep halen en een unox muts. Helemaal ingespeeld op de vele Nederlanders hier!
Sint Maarten is een eiland waar het vooral heel erg mooi weer is. Maar ook hier kan er een flinke regenbui naar beneden vallen. De locals zijn er vol van overtuigd dat je ziek wordt van regen. Zo was ik laatst met mijn local collega en haar vrienden weer hiken en begon het wat te spatten. Waarop ze tegen mij zei: "Ik hoop niet dat je snel ziek wordt van regen". Ik antwoorde daar vervolgens op met: "Wij Nederlanders worden niet ziek van regen". Ze keek me enigzins gek aan.. Iets wat ik hier ook erg bijzonder van vindt, is dat het 'toegestaan' is om te laat te komen als het regent. Waar in Nederland vele door de regen heen fietsen en op tijd verwacht worden, gaat iedereen hier met de auto en mag je dus te laat komen. De eerste keer dat ik besloot te wachten tot het droog was, ging erg tegen mijn principes in. Maar vervolgens op het werk kwam iedereen tegelijkertijd aan, te laat dus. Dit is dan wel weer anders als het echt een hele ochtend regent. Daarnaast is het ook standaard dat op een regenachtige dag patienten niet komen. Ze bellen niet af, ze komen gewoon niet. Je weet tenslotte dat het regent en dat ze daarom niet komen. Erg bijzondere manier. De reden die ze er voor geven is dus dat je er ziek van wordt, je haar er van door de war gaat (en alles draait hier om uiterlijk), en de weg is slecht dus gevaarlijk. Zoals ik al eerder in een blog had verteld zitten er gaten in de weg en met regen vallen er stenen van de bergen af die op de weg terecht komen. Dus ja hier geef ik ze wel enigszins gelijk in. De plassen water op sommige plekken blijven ook nog wel een enige tijd staan. Zo heb ik een fout gemaakt. Ik rij namelijk altijd met mijn ramen open, tenzij het heel hard regent en dus naar binnen komt. En er was mij al wel eens gezegd dat je daarmee moet oppassen door de plassen. Of jij rijd de plas zover omhoog of een tegenligger. En ja vooral een tegenligger kan het water goed laten 'opspringen'. Nou je voelt hem al aankomen.. Ik was 'lekker' aan het rijden (en natuurlijk met nog 2 mensen die bij mij in de auto zaten), toen ik een volle plas water in mijn gezicht kreeg van een tegenligger. Ik was echt goed nat.. Dat heb ik ook weer afgeleerd!
Een ander natuurfenomeen zijn aardbevingen. Iets wat ik nog nooit had meegemaakt, maar toch ook wel stiekem benieuwd naar was. De eerste keer was met Manon (ja ik gooi al mijn gebeurtenissen in mijn blogs door elkaar..). Ik sliep toen nog bij haar in het hotel. En ik slaap graag met een fan aan welke boven je bed draait, maar dan gewoon op de laagste stand. Manon wou hem graag op de hoogste stand, dus dat deed ze. Mijn opmerking was: "nu heb je hem zo hard aangezet dat zelfs het hele bed ervan begint te schudden". Manon begon te lachen en vertelde dat het een aardbeving was. Het was gewoon te toevallig en op een grappig moment. Voor je het doorhad was het alweer voorbij. En zo heb ik er in de tussentijd nog 2 mee gemaakt. Het zijn vooral kleintjes, waarbij het soms zelfs onduidelijk is wat het nou precies was.
Ander moment met Manon was toen wij bij een buiten barretje zaten en ik ineens iets in de lucht zag vliegen. Ik dacht eerst aan een vallende ster, maar dat duurde wel erg lang want ik kon het zelfs aan Manon laten zien. Manon was er van overtuigd dat het vuurwerk was. Maar dat was dan echt een verloren pijl en ik had niet het idee dat dat het was. Dus uiteindelijk wat opgezocht en we kwamen tot de ontdekking dat het een vuurbal zou zijn. Later hoorden we dat dat inderdaad wel eens voorkomt. Bijzonder om zo, in een relatief kort tijdsbestek, al aardig wat te hebben gezien/meegemaakt aan natuurverschijnselen. Het is een prachtig land wat me blijft verbazen!
Nieuwe verhalen volgens snel! Voor jullie allemaal veel sterkte in deze lastige tijd, hou nog even vol, ik denk aan jullie!
-
01 Februari 2021 - 00:05
Manon:
Ik heb zeker een glimlach op mijn gezicht gekregen van dit leuke verhaal! Blijft leuk om te lezen ook al spreek ik je gelukkig nog regelmatig! Lekker genieten daar -
12 Februari 2021 - 23:11
Marian:
Hi Tessa, ik had het even gemist, maar alsnog je verhaal gelezen.
Heerlijk weer, je kan zo gezellig schrijven. En je beleeft weer van alles.
Natuurlijk willen wij graag jouw kant opkomen, maar helaas kan het nu nog even niet. We willen ook graag jouw stekje zien en je zien kiten. Maar vooral even jou knuffelen, want dat mis ik zeker. Ondanks dat hier veel niet mag, doen wij gewoon nog veel dingen alleen niet op de manier die we gewend waren. Dus je hoeft over ons geen zorgen te maken. Maar we missen jou wel als we met zijn allen zijn. Te weten dat jij je daar zo vermaakt daar kan ik ook van genieten. En voor je het weet staan wij hopelijk snel voor jouw deur.
Liefs, mama XXX XXX XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
