Actie
Blijf op de hoogte en volg Tessa
09 December 2020 | Sint Maarten, Marigot
Tijd voor actie! Zowel in Nederland als op reis ben ik meestal wel actief. Op reis doe ik net weer iets andere dingen dan die ik in Nederland doe. Zo is duiken één van de activiteiten die ik graag doe als ik in het buitenland ben. Na bijna 2 jaar leek me dat wel weer eens tijd. Ik ben altijd een beetje zenuwachtig als ik weer ga, maakt niet uit hoelang het geleden is. Dit keer ging ik met Jorien, zij duikt hier regelmatig en wist dus een goede en fijne duikschool. Al vrij snel kwam ik er achter dat zij inderdaad een goede had uitgezocht want dit was zeker niet mijn beste duik.. Met de boot gingen we een stukje het water op. Het water was vrij heftig maar ik had het nog goed onder controle. Toen we eenmaal 'stil' gingen liggen merkte ik al wel dat ik niet te snel moest gaan staan om waterbenen te voorkomen. Ik kwam redelijk goed het water in, maar naar beneden is zoals altijd een probleem. Ik heb de tijd nodig om mijn oren te klaren, werd er weer eens gespannen van dat iedereen al beneden was. Maar gelukkig was de instructeur heel fijn en maakte duidelijk dat ik de tijd moest nemen. Na een tijd was ik met de rest van de duikers beneden. We kwamen bij een wrak van een schip terecht met veel zeeleven. Er was een erg nieuwsgierige haai, welke gedurende de hele duik om ons heen bleef zwemmen. Wat was het leuk om weer onder water te zijn! Ik merkte wel steeds dat wat 'water' in mijn neus'kapje' zat, maar het lukte me niet goed om dit eruit te krijgen. Dit was maar goed ook, want ik bleek een bloedneus te hebben gehad! Blijkbaar gebeurd dit vaker als je te intensief je oren probeert te klaren. Met die haai om me heen, was het maar goed dat ik dat op dat moment niet wist. Na de duik gingen we via een stuk touw weer terug naar de boot. Daar moet je 3 minuten een safety stop houden ivm met de waterdruk. Poeh dat ging wel heftig heen en weer, want ineens zat je midden in de stroming van het water. Achter Jorien aan kon ik gelukkig snel naar boven. Maar op de boot was het niet veel beter en werd ik ontzettend zeeziek. Gelukkig was iedereen ondertussen op de boot toen ik meerdere keren over de bootrailing heen had gehangen. Toen ik eindelijk dacht dat ik alles geleegd had, kreeg ik een enorm verfrissende golf regelrecht in mijn gezicht en kon ik meteen mijn mond met zeewater spoelen! Gelukkig had ik ook even voor een hilarisch moment op de boot gezorgd.. Ik voelde me zo beroerd dat ik het niet zag zitten nog mijn tweede duik in te gaan. Maar op de boot wist ik dat het zeker niet beter zou zijn, dus met een draaiende maar lege maag toch maar het water in. Ik mocht als eerste weer het water in, en ze hielpen mij goed zodat ik lekker naar de horizon kon blijven staren. Eenmaal onder water was ik al zo blij dat ik meegegaan was. Weer meerdere haaien, maar ook schildpadden! En echt zeeschildpadden vind ik zo ontzettend mooi om te zien als ze zo lekker chill en relaxed voorbij zwemmen. Naja voorbij, zo snel gaan ze nou ook weer niet. Ik was blij dat ik deze duik had gedaan, maar was ook heel blij dat ik daarna weer lekker op het vaste land kon staan, dat was me een ochtendje wel.
Nog een ander leuk avontuur, met 5 meiden een ander eiland ontdekken! St Barths was net vrij gegeven en had je geen negatieve covid test meer voor nodig. In deze tijd weet je niet hoelang de grenzen open blijven of de regels veranderen. Dus wij dachten hup meteen regelen! Dus samen met Manon, Jorien, Marije en Friedali namen wij de boot. Die dag zou er veel stroming en hoge golven zijn, waarbij de heenweg nooit als heel prettig wordt omschreven. Dus dit keer iets beter voorbereid had ik een zeeziek pilletje ingenomen. Eerste paar golven was het nog gieren en brullen alsof je in een achtbaan zat. Maar al snel had ik in de gaten dat ik me beter kon focussen anders het alsnog niet heel goed gaan. Ook de andere meiden werden beetje bij beetje stiller. De halve boot lag voorover met een zakje, gelukkig redden wij het net op tijd naar de overkant. Helse 70 minuten. Eenmaal door de douane (dit steld niet veel voor, en kregen niet eens een stempel..!) heen stond daar onze auto klaar. De auto stond op mijn naam, dus ik werd de chauffeur van het weekend.. Al vrij snel merkte ik dat de straatjes hier behoorlijk smal zijn en erg krap als twee auto´s elkaar passeren. Naar mate het weekend vorderde wist ik dat het meestal net paste en dus wel kon, maar echt door rijden op dit eiland lukt niet. Gelukkig zijn de auto's hier ook op aangepast en rijden er geen grote auto's op dit eiland. Het eiland is best wel prijzig, en het is ook wel te zien aan hoe het eruit ziet. Heel perfect, palmbomen, geen rotzooi op straat, nóg mooiere stranden dan op Sint Maarten en het eiland 3 keer zo klein. Het is een frans eiland en valt net als het franse gedeelte van Sint Maarten onder Europa. Wat hier wel erg op viel is dat er alleen maar blanke mensen waren (zowel locals als toeristen). We gingen opweg naar onze villa. We hadden een villa op de kop getikt voor normaal gesproken 960 euro per nacht, en nu een deal van 300euro. We hielden dan dus ook met alles rekening dat het enorm tegen kon vallen, want hoe kon een villa nou zo'n aanbieding doen. Maar dit was het goedkoopste voor die nacht, de rest was vanaf 500euro per nacht (moet je nagaan hoe duur het hier is..). Het is ook een eiland waar veel celebrities een vakantiehuisje hebben. We kwamen aan bij de villa en wauw dit viel echt niks tegen! Heerlijk ruim opgezet, zwembad met een infinity pool! Hier konden we ons met z'n vijfen wel goed vermaken! Een aantal hadden zich ingelezen en met google maps gingen we dan het eiland rondhoppen. Ook dit eiland bestaat vooral uit, ja je verwacht het niet: strand. Aangezien we hier maar voor een weekendje waren wilden we dan ook een aantal stranden aftikken. Zo kwamen we bij een strand aan, welke gekoppeld was aan een hike. En wauw, die plek was zo ontzettend prachtig! Het uitzichtpunt en de heldere blauwe zee. Je hebt zoveel uitzicht ook op alle andere eilandjes in de buurt en ook naar ons eigen landje konden we zwaaien!
Naast het relaxen gingen Jorien en ik ook nog voor een duik hier. Je bent er maar één keer (hoogstwaarschijnlijk) dus pak die kans! Waar je in Sint Maarten 2 duiken krijgt voor die prijs, kregen we er hier maar één voor.. Maar het moment dat we onder water waren, gelukkig geen moment spijt! Dichtbij een rots, dus met koraal en veeeel zeeleven. De start ging eerst weer even niet zo soepel bij mij, iets met een piep in mijn regulator (ding waardoor je ademt) en daarna te weinig gewicht waardoor ik totaal niet naar beneden kwam.. Maar verder ging het een stuk soepeler dan de vorige keer, gelukkig!
Na een heerlijk weekend op het eiland, was het ook tijd om weer naar huis te gaan. We zagen allemaal een beetje tegen de terugrit op, maar het viel gelukkig alles mee!
Ik zou het bijna vergeten maar de hardlooprelay! De wedstrijd waar ik de laatste blog mee geeindigd was. Het is gewoon goed gekomen!! Het team is compleet gevonden en behouden. Dus met 11 hardlopers waren we klaar om met dit evenement mee te doen. Het was dus een rondje om het hele eiland, waarbij iedereen tussen de 2,5-4 km moest hardlopen. Renners moesten naar hun post gebracht worden en ook weer opgehaald worden. Bij de post was er een aantal meters waar je het stukje door moest geven en nergens anders. Een aardige puzzel dus om te bedenken hoe we dit gingen doen. Zeker omdat je rekening moet houden met het verkeer. Er is niks afgezet en het verkeer gaat dus gewoon door. Waarbij het extra druk is omdat iedereen zijn lopers moet wegbrengen en ophalen. Daarnaast blijven veel auto's naast hun renners rijden om te aan te moedigen, wat natuurlijk zorgt voor een enorme opstopping. We hadden een tijd indicatie gemaakt hoelang iedereen er ongeveer over zou doen en hoelaat je dus op je plek moest staan.
Ik deed leg 8, maar voordat ik begon had ik al enorme stress. Zo'n beetje alles ging mis. Het was natuurlijk een bij elkaar geraapt zooitje en een aantal hadden elkaar nog nooit gezien. Ons team had de naam: "Fireball" gekregen, met het idee dat iedereen een geel/oranje/rood shirt aan zou doen, zodat je elkaar wat beter kon herkennen. Sommige shirts pasten niet helemaal in dit kleurenthema. Vol goede moed stond de eerste renner klaar, maar daarna ging veel mis. Mensen stonden niet op tijd op hun post, herkenden elkaar niet, renden verder dan het wisselpunt, waren verkeerd gerend en daardoor verdwaald, was iemand tegemoet proberen te rennen en elkaar gemist.. Een heel gestress en ik moet eerlijk bekennen dat ook ik te laat was op mijn post. Dus het werd een snelle start. Ik zag mijn voorloper al bij de post staan dus sprong uit de auto en zonder enige warming-up rende ik de stijle berg op. Er zaten namelijk best veel lopers in wie al heel lang niet meer gelopen hadden en daardoor geen heuvels wilden rennen. Ik heb vorig jaar nog de zevenheuvelenloop gedaan en ren hier elke week wel 1x, dus kreeg een aardig pittige loop voor de kiezen. Ik wist niet precies waar het was dus dacht dan laat ik me verrassen en zie ik het wel. Maar om mij weg te brengen reden we precies dat stuk. Holy moly, ik dacht dat er geen einde kwam aan hoeveel en pittige heuvels dit waren. Maar vol trots heb ik hem uitgelopen en binnen een trotse tijd van 21 min! Het voelde als een mooie uitdaging en was erg voldaan! Met z'n alle richting de finish om daar het laatste stukje met de laatste lope, door het stadion te rennen! We hebben een mooie tijd neer gezet van 3uur en 31 min, met een plaats van 37/46. Nou voor een team met veel lopers die nooit rennen en van alles wat er mis is gegaan, vond ik dat niet slecht. Maar ik was enorm blij dat het gewoon gelukt was om mee te doen en dat vond ik het belangrijkste! Na afloop was er nog een klein feestje in het stadion met muziek. Normaal gesproken is dit veel uitgebreider, maar nu met corona werd het klein gehouden.
Alsof het nog niet genoeg was met mijn actieve bezigheden gingen Manon en ik kitesurfen! Voor Manon werd het bijna tijd om naar huis te gaan. Daardoor begon bij haar de stress enigszins toe te slaan en wou ze nog even een bucketlistje afwerken. Ze wou nog iets actiefs doen en had de wens om te gaan kitesurfen. Je ziet dat hier best veel op het eiland, dus leek het mij ook leuk om dit eens te proberen! Via mijn collega had ik een goede nederlandse instructeur gevonden wie ons onder handen wilde nemen. Dus zonder al te veel verwachtingen gingen wij de les in. Het 'pakket' zou 3 lessen zijn van 3 uur waarna je daarna zelfstandig verder zou kunnen. De eerste les begon met uitleg over de zee, wind en de kite klaar maken. Daarna gingen we het water in, zonder board. Bij hem zag het er zo makkelijk uit, maar zodra je zelf aan het stuur stond was het een behoorlijke uitdaging. De wind was eigenlijk net te weinig voor de deze les, dus de kite storte meerdere keren naar beneden. Na aanpassing van de oefening ging het iets beter. Als je het dan een beetje onder de knie had was het echt al heel leuk! Enthousiast konden we de eerste les afsluiten. Voor de tweede les was er echt meer wind nodig en die liet helaas even op zich wachten. Gelukkig kon het nog net voordat Manon weer naar huis zou gaan. Dus ik had er een middagje voor vrijgenomen zodat we onze tweede les nog samen konden volgen. Dit keer mochten wij de kite klaar maken en dit ging best wel goed! We kregen andere oefeningen en het ging al een stuk beter dan de eerste keer. De wind was ook veel meer aanwezig en dat was goed te merken. Ook deze les deden we zonder board. Maar omdat Manon naar Nederland zou gaan en heel graag een keer op het board wou staan, mochten we het toch even ervaren. Dus hup het board erbij en Manon mocht als eerste. Binnen 2 sec lag ze in het water. En ook bij mijn beurt ging dit niet heel veel soepeler. De instructeur gaf al aan dat dat normaal is voor de eerste keer, maar hé we hebben het toch even geprobeerd en er dus even een paar sec opgestaan! De laatste les moet nog ingepland worden, maar die gaat er zeker nog komen!
Na 10 mooie en vertrouwde weken werd het tijd om Manon naar het vliegveld te brengen. Ik merkte dat ik er steeds meer aan gehecht was geraakt dat zij hier ook was. Ze hoorde ook echt bij mijn leven hier, zo fijn en vertrouwd om een bekend persoon om je heen te hebben. Ik heb ook echt mijn eigen leven hier opgebouwd, dus het komt ook echt wel goed. Maar het is dan meer dat het geen moeite en energie kost om samen met haar te zijn. Je kent elkaar dor en dor. Dus we hebben heerlijk genoten van de tijd dat zij hier was! De laatste week hebben we veel leuke dingen nog gedaan en hebben het dan ook leuk afgesloten! Het is vooral leuk dat als ik haar nu spreek dat ze weet waar ik het over heb, welk barretje, met welke mensen, etc. En wie weet komt ze me gewoon nog een keer opzoeken ;).
Nog een ander leuk avontuur, met 5 meiden een ander eiland ontdekken! St Barths was net vrij gegeven en had je geen negatieve covid test meer voor nodig. In deze tijd weet je niet hoelang de grenzen open blijven of de regels veranderen. Dus wij dachten hup meteen regelen! Dus samen met Manon, Jorien, Marije en Friedali namen wij de boot. Die dag zou er veel stroming en hoge golven zijn, waarbij de heenweg nooit als heel prettig wordt omschreven. Dus dit keer iets beter voorbereid had ik een zeeziek pilletje ingenomen. Eerste paar golven was het nog gieren en brullen alsof je in een achtbaan zat. Maar al snel had ik in de gaten dat ik me beter kon focussen anders het alsnog niet heel goed gaan. Ook de andere meiden werden beetje bij beetje stiller. De halve boot lag voorover met een zakje, gelukkig redden wij het net op tijd naar de overkant. Helse 70 minuten. Eenmaal door de douane (dit steld niet veel voor, en kregen niet eens een stempel..!) heen stond daar onze auto klaar. De auto stond op mijn naam, dus ik werd de chauffeur van het weekend.. Al vrij snel merkte ik dat de straatjes hier behoorlijk smal zijn en erg krap als twee auto´s elkaar passeren. Naar mate het weekend vorderde wist ik dat het meestal net paste en dus wel kon, maar echt door rijden op dit eiland lukt niet. Gelukkig zijn de auto's hier ook op aangepast en rijden er geen grote auto's op dit eiland. Het eiland is best wel prijzig, en het is ook wel te zien aan hoe het eruit ziet. Heel perfect, palmbomen, geen rotzooi op straat, nóg mooiere stranden dan op Sint Maarten en het eiland 3 keer zo klein. Het is een frans eiland en valt net als het franse gedeelte van Sint Maarten onder Europa. Wat hier wel erg op viel is dat er alleen maar blanke mensen waren (zowel locals als toeristen). We gingen opweg naar onze villa. We hadden een villa op de kop getikt voor normaal gesproken 960 euro per nacht, en nu een deal van 300euro. We hielden dan dus ook met alles rekening dat het enorm tegen kon vallen, want hoe kon een villa nou zo'n aanbieding doen. Maar dit was het goedkoopste voor die nacht, de rest was vanaf 500euro per nacht (moet je nagaan hoe duur het hier is..). Het is ook een eiland waar veel celebrities een vakantiehuisje hebben. We kwamen aan bij de villa en wauw dit viel echt niks tegen! Heerlijk ruim opgezet, zwembad met een infinity pool! Hier konden we ons met z'n vijfen wel goed vermaken! Een aantal hadden zich ingelezen en met google maps gingen we dan het eiland rondhoppen. Ook dit eiland bestaat vooral uit, ja je verwacht het niet: strand. Aangezien we hier maar voor een weekendje waren wilden we dan ook een aantal stranden aftikken. Zo kwamen we bij een strand aan, welke gekoppeld was aan een hike. En wauw, die plek was zo ontzettend prachtig! Het uitzichtpunt en de heldere blauwe zee. Je hebt zoveel uitzicht ook op alle andere eilandjes in de buurt en ook naar ons eigen landje konden we zwaaien!
Naast het relaxen gingen Jorien en ik ook nog voor een duik hier. Je bent er maar één keer (hoogstwaarschijnlijk) dus pak die kans! Waar je in Sint Maarten 2 duiken krijgt voor die prijs, kregen we er hier maar één voor.. Maar het moment dat we onder water waren, gelukkig geen moment spijt! Dichtbij een rots, dus met koraal en veeeel zeeleven. De start ging eerst weer even niet zo soepel bij mij, iets met een piep in mijn regulator (ding waardoor je ademt) en daarna te weinig gewicht waardoor ik totaal niet naar beneden kwam.. Maar verder ging het een stuk soepeler dan de vorige keer, gelukkig!
Na een heerlijk weekend op het eiland, was het ook tijd om weer naar huis te gaan. We zagen allemaal een beetje tegen de terugrit op, maar het viel gelukkig alles mee!
Ik zou het bijna vergeten maar de hardlooprelay! De wedstrijd waar ik de laatste blog mee geeindigd was. Het is gewoon goed gekomen!! Het team is compleet gevonden en behouden. Dus met 11 hardlopers waren we klaar om met dit evenement mee te doen. Het was dus een rondje om het hele eiland, waarbij iedereen tussen de 2,5-4 km moest hardlopen. Renners moesten naar hun post gebracht worden en ook weer opgehaald worden. Bij de post was er een aantal meters waar je het stukje door moest geven en nergens anders. Een aardige puzzel dus om te bedenken hoe we dit gingen doen. Zeker omdat je rekening moet houden met het verkeer. Er is niks afgezet en het verkeer gaat dus gewoon door. Waarbij het extra druk is omdat iedereen zijn lopers moet wegbrengen en ophalen. Daarnaast blijven veel auto's naast hun renners rijden om te aan te moedigen, wat natuurlijk zorgt voor een enorme opstopping. We hadden een tijd indicatie gemaakt hoelang iedereen er ongeveer over zou doen en hoelaat je dus op je plek moest staan.
Ik deed leg 8, maar voordat ik begon had ik al enorme stress. Zo'n beetje alles ging mis. Het was natuurlijk een bij elkaar geraapt zooitje en een aantal hadden elkaar nog nooit gezien. Ons team had de naam: "Fireball" gekregen, met het idee dat iedereen een geel/oranje/rood shirt aan zou doen, zodat je elkaar wat beter kon herkennen. Sommige shirts pasten niet helemaal in dit kleurenthema. Vol goede moed stond de eerste renner klaar, maar daarna ging veel mis. Mensen stonden niet op tijd op hun post, herkenden elkaar niet, renden verder dan het wisselpunt, waren verkeerd gerend en daardoor verdwaald, was iemand tegemoet proberen te rennen en elkaar gemist.. Een heel gestress en ik moet eerlijk bekennen dat ook ik te laat was op mijn post. Dus het werd een snelle start. Ik zag mijn voorloper al bij de post staan dus sprong uit de auto en zonder enige warming-up rende ik de stijle berg op. Er zaten namelijk best veel lopers in wie al heel lang niet meer gelopen hadden en daardoor geen heuvels wilden rennen. Ik heb vorig jaar nog de zevenheuvelenloop gedaan en ren hier elke week wel 1x, dus kreeg een aardig pittige loop voor de kiezen. Ik wist niet precies waar het was dus dacht dan laat ik me verrassen en zie ik het wel. Maar om mij weg te brengen reden we precies dat stuk. Holy moly, ik dacht dat er geen einde kwam aan hoeveel en pittige heuvels dit waren. Maar vol trots heb ik hem uitgelopen en binnen een trotse tijd van 21 min! Het voelde als een mooie uitdaging en was erg voldaan! Met z'n alle richting de finish om daar het laatste stukje met de laatste lope, door het stadion te rennen! We hebben een mooie tijd neer gezet van 3uur en 31 min, met een plaats van 37/46. Nou voor een team met veel lopers die nooit rennen en van alles wat er mis is gegaan, vond ik dat niet slecht. Maar ik was enorm blij dat het gewoon gelukt was om mee te doen en dat vond ik het belangrijkste! Na afloop was er nog een klein feestje in het stadion met muziek. Normaal gesproken is dit veel uitgebreider, maar nu met corona werd het klein gehouden.
Alsof het nog niet genoeg was met mijn actieve bezigheden gingen Manon en ik kitesurfen! Voor Manon werd het bijna tijd om naar huis te gaan. Daardoor begon bij haar de stress enigszins toe te slaan en wou ze nog even een bucketlistje afwerken. Ze wou nog iets actiefs doen en had de wens om te gaan kitesurfen. Je ziet dat hier best veel op het eiland, dus leek het mij ook leuk om dit eens te proberen! Via mijn collega had ik een goede nederlandse instructeur gevonden wie ons onder handen wilde nemen. Dus zonder al te veel verwachtingen gingen wij de les in. Het 'pakket' zou 3 lessen zijn van 3 uur waarna je daarna zelfstandig verder zou kunnen. De eerste les begon met uitleg over de zee, wind en de kite klaar maken. Daarna gingen we het water in, zonder board. Bij hem zag het er zo makkelijk uit, maar zodra je zelf aan het stuur stond was het een behoorlijke uitdaging. De wind was eigenlijk net te weinig voor de deze les, dus de kite storte meerdere keren naar beneden. Na aanpassing van de oefening ging het iets beter. Als je het dan een beetje onder de knie had was het echt al heel leuk! Enthousiast konden we de eerste les afsluiten. Voor de tweede les was er echt meer wind nodig en die liet helaas even op zich wachten. Gelukkig kon het nog net voordat Manon weer naar huis zou gaan. Dus ik had er een middagje voor vrijgenomen zodat we onze tweede les nog samen konden volgen. Dit keer mochten wij de kite klaar maken en dit ging best wel goed! We kregen andere oefeningen en het ging al een stuk beter dan de eerste keer. De wind was ook veel meer aanwezig en dat was goed te merken. Ook deze les deden we zonder board. Maar omdat Manon naar Nederland zou gaan en heel graag een keer op het board wou staan, mochten we het toch even ervaren. Dus hup het board erbij en Manon mocht als eerste. Binnen 2 sec lag ze in het water. En ook bij mijn beurt ging dit niet heel veel soepeler. De instructeur gaf al aan dat dat normaal is voor de eerste keer, maar hé we hebben het toch even geprobeerd en er dus even een paar sec opgestaan! De laatste les moet nog ingepland worden, maar die gaat er zeker nog komen!
Na 10 mooie en vertrouwde weken werd het tijd om Manon naar het vliegveld te brengen. Ik merkte dat ik er steeds meer aan gehecht was geraakt dat zij hier ook was. Ze hoorde ook echt bij mijn leven hier, zo fijn en vertrouwd om een bekend persoon om je heen te hebben. Ik heb ook echt mijn eigen leven hier opgebouwd, dus het komt ook echt wel goed. Maar het is dan meer dat het geen moeite en energie kost om samen met haar te zijn. Je kent elkaar dor en dor. Dus we hebben heerlijk genoten van de tijd dat zij hier was! De laatste week hebben we veel leuke dingen nog gedaan en hebben het dan ook leuk afgesloten! Het is vooral leuk dat als ik haar nu spreek dat ze weet waar ik het over heb, welk barretje, met welke mensen, etc. En wie weet komt ze me gewoon nog een keer opzoeken ;).
-
09 December 2020 - 19:11
Marian:
Hi Tessa, wat geniet ik van jouw verslagen. Wat heb jij toch een dor leven!
Heb je geen foto van de haaien kunnen maken? Die mis ik namelijk wel. Niet even gezwaaid naar ze, lekker hapje! Wel vervelend dat je zo zeeziek bent en een bloedneus is ook niet nieuwe voor jou. Goed er doorheen geworsteld. Jij geeft niet op.
Leuk weer een eiland op jouw lijstje en je bent een goede chauffeuse, dat wist ik al na al die avonturen in Oeganda!
Goed dat jij getraind bent heb je ook een rondje Sint Maarten gedaan. Je blijft lekker sporten, je lust en je leven. Blij dat je er zo van kan genieten.
En dan weer kitesurfen, ook een avontuur. Ik ben benieuwd hoe je de laatste les weg surft.
Ja en Manon is weer in het koude dorre Nederland! Ze is ook dor en dor (haha)!
Geniet er nog lekker van en voor je het weet komen wij naar jou toe.
Veel liefs, mama XXX XXX XXX -
20 December 2020 - 21:57
Manon:
Ik heb een super mooie tijd gehad en heel blij dat ik heb kunnen zien hoe jij alles daar heb opgebouwd! Super leuke dingen gedaan en natuurlijk de goede gesprekken die we hebben gehad! Als alles het toe laat kom ik zeker nog een keer langs! Lekker genieten daar -
01 Januari 2021 - 15:08
Jacqueline:
Lief nichtje, wat geweldig om te lezen hoe je het naar zin hebt daar op Sint Maarten. Nooit geweten dat je zo' n waterrat bent. Je zoekt het avontuur wel op, superleuk! Maar ook spannende momenten! Je bent zeer ondernemend en dat verrijkt je leven. We wensen je voor 2021 nog vele mooie momenten toe. Blijf coronaluw en pas goed op jezelf. Geniet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
